Slapen bij de boer.

Vandaag is het 4 juni. We hebben tot vandaag 1738 km afgelegd. Ik durf het bijna niet te zeggen...maar we zijn aan het aftellen. Aankomende zaterdag wordt onze tweede rustdag!

We hebben weer een waanzinnig mooie week achter de rug! We zijn vorige week donderdag de Reschenpas over gefietst. Zoals gewend begonnen we met dikke vette regen, maar wonder boven wonder werd het tijdens de klim droog. Regenkleding en de rest van de lagen werden uitgedaan. Een totaal andere berg dan de Arlberg. 11 Lange haarspeldbochten en een lekkere toegift en na een paar uur mochten we dalen. We waren inmiddels de grens van Zwitserland en Italie gepasseerd. We volgden de prachtige rivier de Adige. Deze rivier volgden we enkele dagen.

Zodra we Italie binnen fietsten, moesten we enorm wennen aan het verkeer. Dit hadden we nog nooit eerder meegemaakt. Auto's en bussen rijden vlak naast je heen en je houdt af en toe je hart vast.

En daar waren ze dan...de Italiaanse wielrenners. De mannen met hun gladgeschoren benen, mooie snelle fietsen met daarbij de modieuze fietshelmen en brillen. Dan de vrouwen. Ze zijn werkelijk prachtig mooi, mooie lichamen, strakke koppen...maar wat zijn de heren en dames ARROGANT. Een "Buon Giorno" kan er zeker niet van af. Het fietspad is van hen...denken ze. Daar denken wij wel anders over. Ze pogen ons iedere keer weer af te snijden...maar daar zijn we gauw klaar mee. Joop en ik pakken allebei onze ruimte en met een beetje gegrom van Joop geeft het soms een hoop Italiaans lawaai als we niet opzij gaan. Hoe meer we het land in gaan, hoe vriendelijker de mensen worden. Met wat handen en voetenwerk kunnen we aardig met ze communiceren. Zo doen we hele leuke contacten op met de Italianen. Echt heel leuk!

En dan het slapen. De laatste weken hebben we een paar keer in een hotel geslapen ivm het slechte weer. Wat een leuke mogelijkheid is, is slapen bij de boer. Dat heet "agriturismo". We hebben twee keer geslapen bij een wijnboer, een keer bij een perenboer (krijg je perensap bij het ontbijt) en de laatste keer bij een abrikozen/perzikken en kersenboer. Afgelopen zondag hebben we daar geslapen. Dit was werkelijk een hele bijzondere boerenfamilie.
We werden als helden binnen gehaald en werden van top tot teen verzorgd.

Op diezelfde dag waren drie van onze collega's in Italie. Jeroen, Rene en Evert-Jan. Ze waren hier met een groep vrienden voor een week in Italie voor een fietsvakantie. Joop en Jeroen hadden telefonisch contact gehad. Ze wilden elkaar zien en dat was nog een gedoetje. Joop had gezegd " Rivoli" maar we zaten in Rivolti. Uiteindelijk zijn de drie mannen naar ons slaapadres bij de boer gereden. Bij het elkaar zien werden er dikke welgemeende knuffels gegeven. Wat was dit LEUK. De boerin zorgde voor lekkere koude drankjes en werd natuurlijk volop met elkaar gekletst. Helemaal TOPPIE!. Bedankt mannen, het was echt heel bijzonder. Toen onze vrienden weg waren, werden wij door de boer de gaarde ingetrokken. We mochten kersen plukken en eten wat we wilden. De familie wilde alles van ons weten. Waar we woonden, hoe we op reis waren, wat voor werk we deden etc etc. Er werd hard en druk gepraat, niemand die naar de ander luisterde, maar het was wel bere gezellig!! Net een katwijkse familie, die praten ook hard en luisteren ook vooral niet naar elkaar.
De volgende dag kregen we voor onderweg een hele zaak abrikozen en perzikken mee. Wat een bijzondere maar vooral lieve familie!.


Nu staan we op de meest lelijkste en smerigste camping van het westelijk halfrond. Na drie dagen afzien op een saaie Po-vlakte. Op zijn katwijks gezegd .... het is iet ars!!! Dat hoort er ook bij.

Morgen weer de bergen in op weg naar onze 2e rustdag. dat wordt Florence.

Het gaat nog steeds heel goed met ons. Tot de volgende mail. Heel veel liefs van ons. Nogmaals heel erg bedankt voor jullie reacties! het doet ons heel goed.

Joop & Marijke xxxx