Hittegolf in de Appenijnen en Toscane

Hallo allemaal. Ik ben vandaag aan de beurt voor een verslag en heb heel wat te vertellen. Het is weer een week geweest met veel gedoetjes en onvoorziene dingen die ook weer op de pootjes terecht zijn gekomen.
We hebben jullie in ons vorige verslag verlaten na de ontmoeting met Jeroen, Rene en Evert Jan.
De dagen daarna stonden de beklimmingen in de Appenijnen op het lijstje. We waren al gewaarschuwd door een amsterdammer die vertelde dat ze niet erg leuk waren.
Vol goede moet aan de tochten begonnen. Wat er bij kwam was dat de temperaturen in Italie aan het stijgen waren en dat het rond de middag boven de 30 graden werd. Niet ideaal om een fiets die inclusief de berijder meer dan 150 kilo weegt naar boven te duwen.
Het is waar de Appenijnen zijn zwaarder dan de Swablisch Alp, de Pyreneen en de Alpen bij elkaar. Wat stijl en wat warm. Toch zijn we er over gekomen en werden we beloond met een prachtig uitzicht op Florence waar we onze 2e rustdag gehouden hebben.
Op weg naar onze camping in Florence komen we Monique en George uit Maastricht tegen. Zijn waarschuwen ons voor de door ons gekozen camping. Volgens hen gaan wij daar niet uitrusten. Gezamenlijk besluiten we naar de camping in Fiesole (voorstad van Florence) te gaan. Zwembad, prachtige hutten, goed eten, shuttlebusje naar Florence en schaduw. Wat wil je nog meer. Monique en George nogmaals dank en wat was het gezellig. Op onze rustdag Florence bezocht. Prachtige stad met een prachtige Dom. Deze hebben we bezichtigd en zijn in de koepel geklommen om de prachtige plafond beschilderingen te bekijken.
Verschrikkelijk warm in de stad en de terassen worden met nevel bespoten anders komt er niemand zitten.

De dag erna gaan we verder klimmen in het Toscaanse land op weg naar onze volgende rustplaats Assisi. Het is verschrikkelijk warm en we besluiten om 05.30 uur te starten met fietsen om voor de middag de meeste kilometers te maken. We worden letterlijk gekookt op de fiets. Marijke kan heel slecht tegen de warmte maar de waterbronnen in de dorpen bieden uitkomst. Aan het eind van een hele warme klimdag belanden we in een prachtig hotel. Daa rkrijgen we voor een matsprijs een toscaans appartement. Parchtig !!!!. Er is ook nog een zwembad bij dus wat wil je nog meer. Nou, in ieder geval geen lekke band. Als ik aan het eind van een zwembad middag naar dat mooie appartement loop staat mijn achterband leeg. Wiel eruit en nieuwe band erin. Blijkt dat het velglint helemaal gesmolten is door het vele lange remmen in de afdalingen. Gewoon gesmolten dus. Hebben ze doorgaans in hotels geen velglint dus de oude er maar weer in gepropt.

Andere morgen opgestaan en om 04.30 uur de band gecontroleerd. Pffff hij is nog hard. Echter er komt een kilometers lange afdaling aan en hoe zit dat dan met dat vellglint. Alleen maar met de voorrem remmen dan ?????
We komen veilig beneden in Citta da Castello. Daar is een fietsenmaker en wat voor een. Een grote bende in die werkplaats. Hij gooit al zijn werk aan kant om ons te helpen en binnen no time zit er een nieuw velglint in. Ook maar even een nieuwe remkabel vindt hij. Ook goed. Maar dan beginnen andere klanten te mopperen dat hij hen laat wachten. Het is siesta en wij moet om 16.00 uur maar terugkomen. Dat doen we en laten de fiets van Marijke dan ook maar achter voor een beurt. Om 16.00 uur scherp zijn we terug. Onze fietsen staan onafgesloten op straat met de rest van de handel van de fietsenmaker. Winkel ( werkplaats) staat open maar hij is er niet. Er is gewwon niemand. Andere klanten komen en gaan en iedereen doet wat in die winkel maar geen eigenaar. Ik ben zwaar over de pis dat onze fietsen met een slordige straatwaarde van 4000 euro onbeheerd in maffialand hebben gestaan. Om 16.45 uur komt meneer aan kakken. Marijke wijst de man op het niet na komen van de tijd afspraak. Hij trekt een bek van waar maak jij je nou druk over. Al met al zijn onze fietsen nagekeken, heb ik een nieuw velglint, een nieuwe remkabel, verse lucht in de banden voor het bedrag van .......10 euro. Dat is dan weer een koopje.
De man zijn winkel zag er echt niet uit. Hij was kennelijk vroeger een soort Pantani geweest want zijn kinderracefietsje hing nog aan het plafond en ook een foto van hem als kind op dat ding. Tevens was hij kennelijk van twee mensen een groot fan. Papa Paus en Marilyn Monroe. Twee levensgrote foto's van die twee hingen naast elkaar in de winkel.

Vandaag zijn we aangekomen bij Assisi, na weer heel vroeg op de fiets te zijn gestapt, op een camping met uitzicht op Assisi. Wat een prachtige stad. Assisi is gebouwd op een berg en we gaan het morgen bezoeken. Daarne nog 211 km naar Rome wat we in drie dagen gaan doen. Minstens nog een zware klimdag.

Dank voor jullie reacties. Zij helpen onze door deze bizarre warme dagen heen.
Wij hebben het samen onwijs top en helpen elkaar door de warmte heen en de bergen over,
Ons laatste verslag gaan wij maken in Rome.

Veel liefs Marijke en Joop
xxx